Great news! Another honor for the short film “Het Contract“, written and produced by me, and directed by Tim Klok. It won the award for Best Sound Design at the Eindhoven Film Festival! The sound design for “Het Contract” is the work of Frank van Bracht.
De eerste speelfilm van een regisseur die later beroemd wordt, is vaak razend interessant. Zijn vaardigheden zijn nog niet ontwikkeld, zijn visie nog niet volwassen. Maar de basisingrediënten zijn er vaak al vanaf het begin. Als je met die blik David Cronenbergs speelfilmdebuut Shivers (1975) bekijkt, ontdek je de bron van alle meesterlijke films die hij daarna heeft gemaakt.
Dat maakt een hoop goed, want Shivers is het werk van een onervaren filmmaker. Cronenberg had, buiten een paar korte experimentele filmwerkjes, nooit eerder een film gemaakt, en moest daarom tijdens het draaien van Shivers in sneltreinvaart het vak leren. Aan het begin van de luttele vijftien dagen waarin de film gedraaid is, wist hij nog niks van hoe je acteurs regisseert, of wat al die verschillende crewleden met moeilijke namen als gaffer of production manager allemaal doen. Sommige shots en scènes komen dan ook niet helemaal uit de verf.
‘Illness is the night-side of life, a more onerous citizenship. Everyone who is born holds dual citizenship, in the kingdom of the well and in the kingdom of the sick. Although we all prefer to use only the good passport, sooner or later each of us is obliged, at least for a spell, to identify ourselves as citizens of that other place.’ – Susan Sontag, ‘Illness as Metaphor’ (1978)
Ergens zijn we allemaal een beetje bang voor ons eigen lichaam. Onder onze blakende huid groeien misschien wel dodelijke gezwellen. En onder onze vernis van beschaafd gedrag schuilen de monsters van het onderbewuste die je mogelijk tot waanzin zullen drijven. Nooit kun je weten hoeveel ‘goeie jaren’ je nog hebt.
Sciencefiction is een bedrieglijke term. Het woord ‘science’ impliceert dat SF-verhalen dienen te gaan over robots, ruimteschepen, laserpistolen. Fictie met technologie als thema. En vaak is SF dat ook: Verne, Méliès en Wells hebben de basis gelegd voor die traditie. Maar wat de beste SF-auteurs toch vooral kenmerkt, is dat ze een voorliefde delen voor het scheppen van mogelijke toekomstige samenlevingen. Elk interessant SF-werk is een antwoord op een kernvraag die begint met ‘Wat als in de toekomst…’
Zo’n kernvraag hoeft niet direct iets met technologie te maken te hebben. ‘Wat als in de toekomst niemand meer kinderen kan krijgen?’ is de vraag achter Children of Men. ‘Wat als in de toekomst natuurlijk voedsel niet meer bestaat?’ is de vraag achter Soylent Green. ‘Wat als in de toekomst een mens zich niet langer vrij kan voelen door institutionele onderdrukking?’ is de vraag achter Brave New World, Metropolis, 1984, THX 1138 en Brazil. Geen van deze vragen heeft direct iets met technologie te maken. Dat technologie in de meeste SF-verhalen toch een grote rol speelt, is omdat technologie vaak de katalysator is die deze nieuwe werelden tot gevolg heeft.
The film industry is moving toward all-digital at a fast pace. Dozens of exciting digital innovations were announced in 2013, such as a 4K camera that shoots 1000 frames per second, or a new distribution platform launched by BitTorrent. There has never been an age of such rapid technological development in this industry.
But when it comes to the storytelling side of cinema, our methods have remained almost identical to classic Hollywood. The film industry still resolutely relies on the concept of making movies based on a screenplay typed out in 12pt Courier, shot with one or two cameras, and presented on a single screen in a darkened room.